ای جان جهان من ای نکهت جاویدان

ای جام شراب من ای قدرت جاویدان

من مست همه عالم عالم همه مست تو

من عزم تو را دارم ای حضرت جاویدان

گه روی نمایاندی گه روی بپوشاندی

زین کار شدم از تو آزردت جاویدان

تا کی بنشینم من تا باز ز در آیی

تا کی دل من تاریک زین ظلمت جاویدان

من حال تو را پرسم هر روز ز دلتنگی

تو حال مرا گیری ای عشرت جاویدان

ای کاش تو را یک شب در خواب نمی دیدم

تشویش روان من ای راحت جاویدان

زنگ تو مرا هردم بی خویشتن و بی تاب

کرده ست و تو هم غافل همصحبت جاویدان

آیا بود آن لحظه در بیخودی و مستی

ما را تو برقص آری بر تربت جاویدان

بی خویشتنم کردی رسوای جهانم من

چون داغ به دل دارم آن حسرت جاویدان

اینگونه که می گریم آنگونه که می خندی

ای کاش شود اشکم بی وقفت جاویدان

هیچ از تو نمی خواهم گر با دگران هستی

تنها تو بمان ای دوست ای محنت جاویدان

کام از تو نمی گیرم تا زنده ام و دانم 

تا بوده چنین بوده، ای غایت جاویدان

بیگانه شدم با خود پیوسته شدم با تو

ما را برهان ای پاک در هجرت جاویدان

تمام...

امروز روز اول فروردین است

یادم می آید وقتی که می خواندیم:

"امروز روز اول دیماه است

زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت

من راز فصل ها را می دانم ..."

ولی هنوز بعد از زمستان 

"من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد"

حتی روز اول تیرماه!

پس همچنان دوباره باید خواند:

         امروز روز اول دیماه است...

امروز هم ابریست

امروز هم نگاهم به آسمان است و به قول همخون ما "در انتظار بارش یک ابر ناشناس خمیازه" می کشم.

ببار و مرا به آسمان پیوند ده

یا از زمین برهان

باران!

زمین برای من تنگ است

تنگ و تاریک و غریب 

وای وای وای

اگر باران نیامد...

سنگینم...

تا زانوهایم در زمینی نمناک

آرامم...

چون بدرود غریب سایه ی دیوار کاهگلی مخروب سیاه

آه...

خاک پذیرنده ی همخون خاموش من

به آرامشم اشارتی باش

همچنانکه چون او،

خاموشی آرام و تنها و گم

تا همیشه...