حسين جان سلام و درود برتو که عاشق!
چه زيبا و ملموس سرودي و از از طرفي حرف دلت چقدر به دل ميشينه و روح رو مينوازه!منتظر شاهکاراي بعديت هستم

مهرباني را بياموزيم

موسم نيلوفران در پشت در مانده است

موسم نيلوفران يعني که باران هست

يعني يک نفر آبي است

موسم نيلوفران يعني

يک نفر مي آيد از آن سوي دلتنگي

اعتراف به چيزي که داري و از نظر ديگران عيبه و نميشه بگي شجاعت ميخواد. ضمنا من قبول ندارم نترس بودن برابره با پرده دريه روانشناسا به اين ميگن جرأت ورزي. آدماي موفق کساني هستند که بي محابا دنبال چيزي که ميخوان، باشن. من تو زندگيم اينو خيلي ديدم هر چند سختي زيادي داره هر چند منم مث تو از پرده دري ترسيده و مي ترسم و خواهم ترسيد البته اصلاحش مي کنم: متنفرم يعني تو وجودم نيس.

قبول دارم بيشتر روزا سيزدهمه ولي ما نبايد اونا رو 13 ببينيم! دوست خوبم نمي دونم چرا اين روز برات تلخ بوده ولي اميدوارم نحسيش برات نمونده باشه چون واقعاً ديدن يک گمشده توي يک وضعيت وحشتناک واسه من هم حس برهنه برهنه ي دوست داشتنه.

راستش شعر پست مدرن واسه من جالب بود. ميخوام بدونم خودت سرودي، اگه آره چرا خودخواهانه و مترسکانه نوشتي؟! گمشدگاني مث من و تو که شجاعت ابراز گمشدگيمون رو داريم ترسو نيستن که؟!

خوشحالم! اميدوارم دوستاي خوبي واسه هم باشيم. ولي دوست خوبم بنظرم تو اشتباه ميکني. چرا فک مي کني ما يه گروه اقليتيم؟ ما گمشده ها زياديم ولي جري نيستيم و جرأت ابراز گمشدگي نداريم. البته باز بنظرم مقصر به قول خودت ساختاره! ضمنا يادداشتت رو نبايد روز سيزدهم مي نوشتي! يه کم تو نامگذاري دقت کن. موفق باشي.