زنگ

من زنگ نمی زنم به تو

تو زنگ نمی زنی به من

من دلتنگ تو

تو دلتنگ من

من تشنه ی تو 

تو تشنه ی من

نفرین به ساختار و لعنت به عرف

من تشنه تر به تو

من دلتنگ تر مدام

قبلاً که گفته بود:

"این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود"!

ما در چه گم شدیم؟

مادر! چه گم شدیم

در مرا دریغ

درمان نشد که هیچ 

حتی کمی مرا احساس مشترک مرهم نمی شود

آری خوشم به خواب

آری خوشم، بخواب!

          شیرین من! بخواب

تلخ مرا به خواب هرگز بدون تو جبران نمی شود

این شعر هم گذشت

احساس آتشین 

این جان خسته را

کم کم به دود و آه 

        کم کم به آه و اشک

                   کم کم به اشک سرخ

                                 کم کم به منتها...

می برد و می سرود:

                         من زنگ نمی زنم به تو.......