ميشه سفيدي بدون سياهي، شيريني بدون تلخي، روشني بدون تاريکي، بلي بدون خير و ... باشه؟ اگه آره که همه چي يک شکل و يکنواخت ميشد درسته؟ تضاد لازمه ي هستيه. پس واسه فراموش کردن سختي و نکبتي زندگي به شيريني خوابها و روياهات فک کن که سختيها آسون بشه.

واژه ها تو اين شعر قشنگ و تاريکه. زماني از تاريکي خيلي ميترسيدم ولي الان تاريکي خوبه چون توش نه کسي رو مي بيني نه کسي تو رو مي بينه! تو خوابم هر چي ببيني مي دوني که تموم ميشه: سختي، درد، مرگ، عشق و ... با يه چشم باز کردن همه چي پر ميزنه. پس خواب زياد هم بد نيس! به خوابهات ايمان داشته باش و دوستشون داشته باش با تمام سختيشون دوست من!