واي که خيلي عاليه!
دوست من قبول کن تو نمي توني مال خودت باشي. من خودم هر روز صبح که بيدار ميشم با انقلابي در درون بلند ميشم ولي تا 1-2 ساعت که ميگذره همه چي انگار مثل خواب بوده و حبابش ميترکه. هر چي فکر ميکنم چرا اينجوريه به اين ميرسم که شايد ما کسي رو نداريم که راحت بش تکيه کنيم و باهاش روراست باشيم. نگران نباش همه چي درست ميشه. من هم در بدترين شرايط قرار دارم ولي ايمان دارم اين نيز بگذرد.
